Studio education is at the center of architectural education. Students take part in a production process using various materials and techniques and develop their products as a result of mutual discussions. For this reason, "contact" is very important in the communication that students establish with the instructors or among themselves during the studio training. The touch action, which gained a disturbing feature with the COVID-19 epidemic, led to the development of new methods in daily life. In the education system, the online education model is applied as a new method. In the content of the study, a literature review has been made within the framework of studio education in architecture and the importance of touching in the communication and perception process. In this study, the "non-contact" architectural studio training experience, realized with the possibilities of the online model, separated from the spaces physically interacted due to the epidemic, was discussed. The 'Touchless Experiences' experienced showed how important it is to be together physically in architectural education, but also revealed the role of space in education. In this context, it was concluded that the online education model, which also has various positive effects, causes deficiencies in studio training.
Stüdyo eğitimi mimarlık eğitiminin merkezinde yer almaktadır. Öğrenciler, çeşitli malzeme ve teknikler kullanarak bir üretim sürecinin içinde yer almakta ve karşılıklı tartışmalar sonucunda ürünlerini geliştirmektedir. Bu nedenle stüdyo eğitimi esnasında öğrencilerin öğreticilerle ya da kendi aralarında kurdukları iletişimde ‘temas’ çok önemlidir. Yaşanan COVID-19 salgını ile tedirgin edici bir özellik kazanan dokunma eylemi gündelik yaşamda yeni yöntemler geliştirilmesine neden olmuştur. Eğitim sisteminde ise çevrimiçi eğitim modeli yeni yöntem olarak uygulanmaktadır. Çalışmada mimarlıkta stüdyo eğitimi ile dokunma eyleminin iletişim ve algılama sürecindeki önemi çerçevesinde literatür taraması yapılmıştır. Bu çalışmada salgın nedeniyle fiziksel olarak etkileşimde olunan mekânlardan ayrılarak çevrimiçi modelin imkânları ile gerçekleştirilen “temassız” mimari stüdyo eğitimi deneyimi ele alınmıştır. Yaşanan ‘Temassız Deneyimler’ mimarlık eğitiminde fiziksel olarak bir arada olmanın ne denli önemli olduğunu göstermekle beraber mekânın eğitimdeki rolünü de ortaya çıkarmıştır. Bu kapsamda çeşitli olumlu etkileri de barındıran çevrimiçi eğitim modelinin stüdyo eğitiminde ise eksikliklere neden olduğu sonucuna varılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Architecture |
Journal Section | Review Article |
Authors | |
Publication Date | June 4, 2021 |
Submission Date | February 19, 2021 |
Published in Issue | Year 2021Volume: 4 Issue: 1 |